Wandelen in het Pays d’Ourthe et Aisne Steentijd in verstild Wéris ROND HET MOOIE, VERSTILDE WÉRIS WANDEL JE IN WEIDSE PANORAMA’S LANGS DIKBILLEN, DUIVELSSTENEN EN MENHIRS VAN PUDDINGSTEEN – EN VIND JE JE WEG TUSSEN FEIT EN FICTIE. ■ WIM TEN BRINKE VREDE WINT DEZE ZONDAGMIDDAG – DE ZON ZET DE HELE VALLEI IN GOUDEN STRIJKLICHT Als een duveltje uit een doosje, zo onverwacht stappen een jongen met een trommel en een mooi gemutst meisje vanuit het donkere bos op ons af. ‘Bonjour, Néerlandais ou Français?’, vraagt de jongen van verre. ‘Zijn jullie de weg kwijt?’ Ja, wel een beetje, want tussen donkere sparren zijn we het pad naar de Pierre Haina verloren. Maar inderdaad, zoals we dachten, we zijn er bijna. Het uitzicht is prachtig op deze duivelse plek, waar volgens een lokale legende de toegang tot de hel is – de Pierre Haina bedekt een gang die tot het middelpunt van de aarde zou gaan, tot het voorportaal van de hel. Soms nam de duivel deze uitgang en zaaide dood en verderf in de omgeving. Maar de inwoners van Wéris bedwongen Satan door de steen wit te verven; wit: de duivelwerende kleur van onschuld en reinheid. DOLMENS EN MEGALIETEN ’s Ochtends was de gastvrouw in het Megalietenmuseum helder en nuchter in haar interpretatie van de bijzondere stenen rond Wéris. ‘Hier bevindt zich de grootste verzameling megalieten en dolmen van België. De dolmen van Wéris en Oppagne zijn hunebedden - graven, te dateren in de steentijd, zo’n 5.000 jaar geleden. Daarnaast zijn er menhirs, vrijstaande langwerpige stenen en dan zijn er nog stenen waar een bepaalde betekenis aan wordt gehecht, zoals de Pierre Haina en het Duivelsbed, maar die hebben een geologische oorsprong.’ Dat zijn de feiten, maar gezegd moet worden dat mystieke, mogelijk zelfs duivelse sferen voorstelbaar zijn in en rond het verstilde Wéris. Vooral als na een regennacht mistflarden, ijl als doorzichtige sluiers, zich losmaken van de donkergroene bossen. Vervolgens wijken de wolken, waarna bundels zonlicht de weiden beschijnen. Even houden de voorbijschietende zonnevlekken halt om hun licht te laten vallen op de dolmen van Oppagne. Prachtig ligt die daar. Vier grote eiken markeren de hoeken van dit hunebed, waar in de ‘late, nieuwe steentijd’ doden werden begraven. Verschillende grafgiften, zoals hamerstenen, pijlpunten en schrabbers verwijzen naar die tijd, maar er zijn ook scherven gevonden van aardewerk die erop duiden dat een paar duizend jaar later nieuwe bewoners de oude graven hebben hergebruikt. En dat zijn dan weer de feiten, anderen voelen hier de presentie van rondzwervende vooroudergeesten en hebben kleine offers – een kolf maïs, stukjes appel, een paprika – neergelegd op een menhir. DIKBIL Een prachtig pad slingert langs beuken waarvan het blad tot gouden regen is getransformeerd. Omhoog gaat het en we kijken panoramisch uit over heel het Ardense land waar weilanden het bodemgebruik domineren, dorpjes en boerderijen zijn er los doorheen gedrapeerd en hoger op de helling is het domein van de bossen. Je zou haast vergeten dat aan de basis van dit mooie landschap Waalse veehouders staan. Hun aantal neemt elk jaar verder af en zij die overblijven werken op steeds grotere schaal - vandaar 24 ‘te voet’ speciale bijlage over Wallonië Pagina 3

Pagina 5

Voor clubmagazines, online lesboeken en studiegidsen zie het Online Touch content management beheersysteem systeem. Met de mogelijkheid voor een webwinkel in uw vaktijdschriften.

Special Ardennen Lees publicatie 26Home