Rond Falaën, een van de mooiste dorpen Dwars door het Dal van de Molignée GLOOIENDE HEUVELS, BOSSEN, ROTSPARTIJEN EN KABBELENDE RIVIERTJES AFGEWISSELD DOOR SCHILDERACHTIGE, KALKSTENEN DORPJES WAAR DE TIJD EEN EIGEN RITME LIJKT AAN TE HOUDEN. ■ OSCARINE VONK De herfstzon doet de kasseien glimmen en de rode wingerd tegen de gevels vlammen. Met als enige levenstekens de geur van houtvuur en het ritmisch gekoer van houtduiven liggen de straten er verlaten bij. Vriendelijke, kalkstenen huisjes met leien daken en grijs geverfde luiken, een kloeke kerk achter een rij strak gesnoeide Catalpa’s en een heuse kasteelhoeve: de optelsom waarmee Falaën het predicaat ‘een van de mooiste dorpjes in Wallonië’ heeft bemachtigd. Wie op de kaart kijkt, ziet het dorpje zich als een spin vanuit het dal in verschillende richtingen langs de heuvelkammen oprekken. Om te beginnen voert onze rondwandeling naar het zuidoosten wat op dit ochtenduur betekent: zon in het gezicht en wind in de rug. Bij een van de vele kapelletjes langs de weg houden we onze pas in. Soms niet meer dan een ondiepe nis met een door wind en regen aangetast heiligenbeeld, maar vaker nog – zoals hier ­ een bakstenen huisje waarin een door spinrag bedekt Mariabeeld staat. 2 ‘te voet’ speciale bijlage over Wallonië Met als enige passanten een paar in felgekleurd lycra gestoken wielerploegjes, lopen we het dorp uit, het bos in. Links kabbelt de Flavion, een zijarmpje van de Molignée met weinig spierballen, rechts doemt een steile heuvelwand op. je je al snel koning van de weg. Gewoon in het midden lopen dus. Achterom kijkend zien we driehoeks borden die auto mobilisten waarschuwen voor de gevaarlijke afdaling. Langzaam klimmen we naar boven, onder het loofdak uit, naar het licht. ‘VANAF DIT WEEKEND JAGEN ZE OP GROOT WILD, MAAK RECHTSOMKEERT ALS JE ZO’N BORD TEGENKOMT’ GLIBBERIGE KEIEN Aan het eind van het pad wacht een uitdaging: een modderige helling waar we tegenop moeten klauteren. De keien die als traptreden dienen, zijn nog glibberig van de regenval gisteren, maar we halen het zonder vallen of vlekken. De weg vervolgt een snel stijgende lijn, maar nu over asfalt. Verkeer is hier nauwelijks en als wandelaar voel TOEFJES GEEL EN ROOD Bovenaan wacht een typisch Condroz­landschap van lang gerekte, glooiende heuvels bedekt met weiden en knollenvelden afgewisseld door plukjes loof­ en naaldbos. Door het aan houdend warme weer heeft de herfst zijn rijkgeschakeerde palet nog niet volledig tevoorschijn gehaald. Voor zichtige toefjes geel en rood doen vermoeden dat het nog een week of wat duurt voor het in deze vallei tot een volledige kleurexplosie komt. Als de markering ons weer naar een bospad leidt, worden we plotsklaps gestopt door een bordje ‘Chasse, passage interdit’. Ons schoolfrans is goed genoeg om te weten wat dit betekent. Bovendien zijn we gewaarschuwd door onze gastheer. © OPT-J.P.Remy Pagina 1

Pagina 3

Interactieve e-handleiding, deze spaarprogramma of editie is levensecht online geplaatst met Online Touch en bied het naar een digitale publicatie omzetten van digi-nieuwsbrieven.

Ardennen special 2017 Lees publicatie 52Home